Από τις επίσημες δηλώσεις και τα πολιτικά κείμενα προκύπτει ότι η ελληνική κυβέρνηση διαφωνεί με την ιδιωτικοποίηση του νερού, υποστηρίζοντας ότι η διαχείρισή του παραμένει ευθύνη του δημόσιου τομέα και ότι η πρόσφατη νομοθεσία και οι πολιτικές στοχεύουν στην ενίσχυση και αναβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης.
Ωστόσο, η πραγματικότητα των υπηρεσιών αυτών παρουσιάζει σημαντικά προβλήματα. Υπάρχουν σε πολλά σημεία ελλείψεις στην ποιότητα και την επάρκεια του πόσιμου νερού, διαρροές στα δίκτυα, κακοσυντηρημένο υπερφορτωμένο εξοπλισμό και ανεπαρκείς εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων.
Επιπλέον, η ελλιπής διαχείριση και ο πολλαπλός έλεγχος από 739 διαφορετικούς φορείς επιτείνουν το πρόβλημα, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί. Η ανάγκη για μια πιο κεντρική διακυβέρνηση και η αξιοποίηση καινοτόμων τεχνολογιών, όπως η αφαλάτωση, θεωρούνται κρίσιμα βήματα προς τη σωστή διαχείριση και την αποφυγή του κινδύνου ιδιωτικοποίησης μέσω ελλιπών νομοθετικών διατάξεων.